قصيدة ادهار اباران
أيا دْهَارْ اُبَارَانْ أيَا سُوسْ أنْ يَخْسَان
وِزايَِـكْ إيغـَارَنْ ازَايَسْ إغَارْ ازْمَانْ
مَاإغَارْ زُوكْ سَـبَانـْيُو اُومِي يُوذ َفْ تمسمان
رَمِيْ توْيَذْ ارْبَوقِيْ تـَانْيَـْد رَا تِخُوزَامْ
مَايْغريِشْ اُقرقًـاشْ نِخْ ذَعْمَرْ انْ بُيَوزَانْ
مغرنـتـشك ثبريغين ابيسن سي فيران
ْأيا دْهَارْ اُبَارَانْ أيَا سُوسْ أنْ يَخْسَانْ
ذِيـِنِيْ يَـنْـهَمْ أرْبَـُوقِيْ
ذِيـِنِيْ إذَهـْشَـنْ يَايْسَانْ
ذِيـِنِيْ يَـمُوثْ الحَكَمْ
ذِيـِنِيْ يَـمُوثْ تَرَجْمَانْ
القبطان ويليبا احاذا تمسمان
تمسمان ما تهوناش
ماتغراش اذ بن نعمان
والله حما يخرق ابابش ام ويعذان
ثوريد الطيارة ثحامد ادور انم
اهيا ربي حيذيت خيدورار اريفين